Haberimizin Arşivi, bu duygusal mektubu daha uzun bir içerikli haberimizi sizlere hatırlatmaktayız.
82 yaşındayım, hayatın sonbaharında, bir zamanlar kalabalık bir ailenin reisi olarak başladığım hayatımın sonunda yalnız bir odada yaşamanın acısını çekiyorum. Dört çocuk yetiştirdim, 11 torunun ve 2 büyük torunun gururunu yaşadım. Ama şimdi, bir huzurevinde, sadece 12 metrekarelik bir odada tek başımayım.
Eskiden sahip olduğum evim, ailem ve sevdiklerim artık benimle değil. Etrafımda, günlük ihtiyaçlarımı karşılayan, yemeğimi yapan, yatağımı toplayan ve tansiyonumu kontrol eden insanlar var. Torunlarımın neşeli kahkahaları artık bu duvarların içinde yankılanmıyor. Onları büyüdüklerini, sarılıp öptüklerini, didişip kavga ettiklerini izleyemiyorum. Bazıları haftada bir ziyaretime gelse de, bazıları üç dört ayda bir, hatta bazıları hiç gelmiyor. Ama ben, onları her an özlüyorum.
Artık yemek yapamıyor, etli börek yapamıyor ve sevdiklerime ikram edemiyorum. Tek bir eğlencem kaldı, bulmaca çözmek. İşte bu benim ruhuma bir nebze huzur getiriyor. Ne kadar yaşayacağımı bilemiyorum, ama bu yalnızlığı kabullenmeye çalışıyorum. Kendimden daha kötü durumda olanlara yardım etmeye çalışıyorum, çünkü burada her gün bazı arkadaşlarımızı kaybediyoruz. Onlara fazla bağlanmak istemesem de, her vedalaşma beni derinden üzüyor. Çünkü sonunda benim de sıramın geleceğini biliyorum.
Yalnızken, ailemizin fotoğraflarına ve evden getirdiğim bazı eşyalara bakarak anılarımı tazeliyorum. Bu hatıralar, bana ait tek şey. Ama en çok da, son anılarımda yanımda hiç kimsenin olmayacağını düşünmek beni hüzünlendiriyor.
Umarım gelecek nesiller, ailelerinin ve yaşlı aile üyelerinin kıymetini bilirler. Anne ve babalarının, onları yetiştirmek için verdikleri emeğin ve harcadıkları zamanın değerini anlarlar. Anne babalarınızı sevin ve saygı gösterin, çünkü onlar için yedek bir versiyonları yok. Her yaşlı insan bir anne ve baba olmuştur. Değerlerimize sahip çıkalım.
Her yaşlı insanın, hayatın son dönemlerinde daha fazla sevgi, saygı ve ilgiye ihtiyacı vardır. Bu mektup, yaşlı bireylerin içinde bulundukları duygusal zorlukları ve yalnızlık hissini dile getiriyor. Yaşlıların yaşam deneyimleri ve aile bağları, toplumun önemli bir parçasını oluşturur, ve bu mektup, bu gerçekleri yürekten yansıtıyor. Herkes, yaşlı bireylerin yaşam kalitesini artırmak ve onlara saygı göstermek için üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmelidir.
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.